Συγκλονιστικό άρθρο για την Ελλάδα της γαλλικής εφημερίδας Liberation

"Όχι, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα, αν και δραματικό, δεν είναι μια
καταστροφή. Είναι επίσης μια ευκαιρία. Γιατί η δύναμη του χρήματος έχει, για
πρώτη φορά, υπερβεί με ένταση το ρυθμό της μέχρι τότε σταδιακής, σχολαστικής
και προσεκτικά οργανωμένης καταστροφής του δημόσιου συμφέροντος και της
ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και σε μια χώρα τόσο διάσημη για τη φιλοσοφία της
ζωής, στον αντίποδα του αγγλοσαξονικού μοντέλου, και διάσημη για την ακούραστη
αντίσταση που έχει φέρει στις πολλαπλές μορφές καταπίεσης που προσπάθησαν να τη
χαλιναγωγήσουν.
Ο Έλληνας δεν χορεύει και δε θα χορέψει ποτέ στο ένα πόδι, ούτε θα σκύψει
δουλικά, ανεξάρτητα από τα καθεστώτα που θέλουν να του επιβάλλουν. Χορεύει με
τα χέρια του, σαν να θέλει να πετάξει προς τα αστέρια. Γράφει στους τοίχους
αυτό που θα του άρεσε να διαβάσει κάπου αλλού. Καίει μια τράπεζα όταν δεν του
αφήνουν πλέον την πολυτέλεια να ψήσει στην παραδοσιακή του ψησταριά. Ο Έλληνας
είναι τόσο ζωντανός, όσο η ιδεολογία της απειλής θανάσιμη. Και ο Έλληνας αν και
χτυπημένος μέχρι θανάτου, στο τέλος πάντα σηκώνεται.

Ναι, η Ευρώπη της οικονομίας ήθελε να δημιουργήσει ένα παράδειγμα. Αλλά μες τον
εκνευρισμό της να χτυπήσει τη χώρα που φαινόταν η πιο αδύναμη στη ευρωζώνη,
μέσα στην υπερβολική της βία, η μάσκα της έπεσε. Είναι τώρα περισσότερο από
ποτέ, η ώρα να καταδείξουμε το αληθινό της πρόσωπο: αυτό του ολοκληρωτισμού.
Γιατί πρόκειται πραγματικά περί αυτού. Και υπάρχει μόνο μία απάντηση στον
ολοκληρωτισμό: ο αγώνας, επίμονος και ανυποχώρητος, μέχρι τη μάχη, αν
χρειαστεί, καθώς διακυβεύεται η ίδια η ύπαρξη.

Έχουμε έναν κόσμο, μια ζωή, και αξίες να υπερασπιστούμε. Παντού στους δρόμους,
είναι τα αδέλφια μας, οι αδελφές μας, τα παιδιά μας, οι γονείς μας, οι οποίοι
έχουν πληγεί μπροστά στα μάτια μας, ακόμα και αν είναι μακριά. Πεινάμε,
κρυώνουμε και πονάμε μαζί τους. Όλα τα χτυπήματα που δέχονται μας τραυματίζουν
εξίσου. Κάθε παιδί στην Ελλάδα που λιποθυμά στο σχολείο του, μας καλεί στην
αγανάκτηση και στην εξέγερση.

Για τους Έλληνες, είναι καιρός να πούνε όχι, και, για όλους εμάς, ήρθε ο καιρός
να τους υποστηρίξουμε. Επειδή ο ελληνικός λαός σήμερα ηγείται της μάχης κατά
του οικονομικού ολοκληρωτισμού, που καταστρέφει παντού τη δημόσια περιουσία,
απειλεί την καθημερινή επιβίωση, διαδίδει την απόγνωση, το φόβο και την
αποχαύνωση μέσα από έναν πόλεμο όλων εναντίον όλων.

Πέρα από έναν συναισθηματικό θυμό που εκτονώνεται με την καταστροφή των
συμβόλων της καταπίεσης, αναπτύσσει έναν διαυγή θυμό, των αγωνιστών που
αρνούνται να στερηθούν την ίδια τους τη ζωή προς όφελος της τραπεζικής μαφίας
και της λογικής της, αυτής του "τρελού χρήματος".

Με τις συνελεύσεις της άμεσης δημοκρατίας, το κίνημα της πολιτικής ανυπακοής,
το κίνημα "Δεν πληρώνω" και τις πρώτες εμπειρίες της αυτοδιαχείρισης, μια νέα
Ελλάδα αναδύεται αυτή τη στιγμή, που απορρίπτει την τυραννία της αγοράς για
λογαριασμό των ανθρώπων.

Δεν γνωρίζουμε πόσο καιρό θα πάρει για τους ανθρώπους να ελευθερωθούν από την
εθελοντική δουλεία τους, αλλά είναι βέβαιο ότι, αντιμετωπίζοντας τη γελοιότητα
της πελατειακής πολιτικής, των διεφθαρμένων δημοκρατιών, τον τραγελαφικό
κυνισμό του κράτους των banksters (τραπεζική μαφία), θα έχουμε μόνο την
επιλογή -ενάντια σε κάθε εκβιασμό- να διαχειριστούμε τις υποθέσεις μας εμείς οι
ίδιοι.

Η Ελλάδα είναι το παρελθόν μας.
Είναι επίσης το μέλλον μας.
Ανακαλύψτε την ξανά μαζί της!
Το 2012 ας γίνουμε όλοι Έλληνες!"

Μήπως οι ξένοι ξέρουν πριν από μας για μας;

Μεταβολή στην ισορροπία δυνάμεων γύρω από το διαπραγματευτικό τραπέζι για το Ελληνικό χρέος διαπιστώνει η οικονομική συντάκτης του BBC, Στέφανι Φλάντερς σε ανάλυσή της για την ιστοσελίδα του Βρετανικού δικτύου.Στην ανάλυσή της συντάκτριας του BBC τονίζεται ότι η χώρα πλήρωσε το 2011 περισσότερο τόκο κατά 23% περισσότερο σε σχέση με το 2010, παρά τα «φθηνά» δάνεια από τους Ευρωπαίους και το ΔΝΤ (σ.σ. ειρωνικά τα εισαγωγικά της συντάκτριας).
Η Στέφανι Φλάντερς σημειώνει ότι αν μελετήσει κανείς προσεκτικά τα οικονομικά αποτελέσματα του δεύτερου εξαμήνου του 2011 θα διαπιστώσει ότι η Ελλάδα κατέγραψε πρωτογενές πλεόνασμα 1,8 δις ευρώ, που σημαίνει ότι είναι σε θέση να καλύψει τις εσωτερικές ανάγκες της οικονομίας της και ότι με τα δάνεια που λαμβάνει αποπληρώνει πια αποκλειστικά το… χρέος της!!!

Υπενθυμίζεται ότι το κεφάλαιο το έχουμε ξεπληρώσει με το παραπάνω 5-6 φορές και τώρα μας “φεσώνουν” με τους τόκους. Σημειώνεται επίσης, ότι το καθεστώς θέλει να εξομοιώσει την Ιταλία με την Ελλάδα επιβάλλοντας τη λογική ότι και οι άλλες Χώρες της Ευρώπης τα ίδια υφίστανται, επειδή δανείσθηκε πρόσφατα με επιτόκιο 1,9%…

Το σχετικό άρθρο από την ιστοσελίδα του BBC εδώ. 

Stephanie Flanders Economics editor

Greek banks, the Euro and the ECB

Talk of a run on Greek deposits, and some banks being cut off from European Central Bank (ECB) support, have added a fresh twist to scary talk about Greece and the Euro.

The details are complicated, and not quite as frightening as they first appear. But the big picture is scary indeed, not least for the ECB. The numbers on how much has recently been taken out of Greek banks by depositors have been much disputed – not surprisingly, when the official figures will not be published for weeks. Depending on who you talk to, anything from 700m ($892m; £560m) to 1.2bn was taken out of banks in the days after the election, out of total deposits of around 160bn. That total, in turn, is about a third lower than it was at the end of 2009.

At the same time, the ECB has apparently now said that it won’t directly lend to some Greek banks that it judges to be technically “insolvent”. These are banks that have holes in their balance sheets, because, thanks to the restructuring of Greek sovereign debt, they can’t now expect to get back all of the money that they lent to the government. That sounds bad, but the banks that have lost access to direct ECB funding can almost certainly still get money from the Greek central bank, which, of course, is ultimately, getting its cash from the ECB (though unlike the more direct form of ECB liquidity support, all the risk implicit in this so-called ELA lending is, formally at least, borne by the Greeks alone).

As I say, both stories are complicated, and somewhat disputed, but, taken together, they do help to underscore two important realities. The first is that the sheer uncertainty hanging over Greece and the lack of a proper government is greatly increasing the room for costly financial accidents.The banks that the ECB has cut off, at least from direct ECB assistance, are due to be recapitalised any day now as part of the latest bailout. There is 48bn in the EU-IMF programme, earmarked for precisely this purpose, half of which has already been transferred to a special Greek fund. But in the current fraught situation, the Greeks can’t even sort out how to get the capital into the banks, let alone when.

The second and most important reality is that the ECB is once again exactly where it doesn’t want to be: right at the centre of events. In the eyes of the markets (and most politicians), the central bank has the power to make or break the Euro. What the institution does not have is any desire to do this, or formal legal responsibility (I have explored some of the difficult issues for the ECB here).

The fall in Greek deposits, which are down by nearly a third since the end of 2009, is one reason why the Greek banks are now so dependent on money from the ECB. The other reason, of course, is that private lenders are not willing to lend to them any more. One in five euros that Greek banks now lend to households or companies is propped up by the ECB. If Greece left the Euro, all of that would stop and the Greek banking system would simply be unable to function. Some see the leak about the ECB withdrawing funding from those banks as a giant blunder on a day when the president of the ECB, Mario Draghi, said in support of Greece only that the ECB had a “strong preference” for It staying in the Euro.

Others think it’s all highly strategic: the ECB wanted to remind Greek voters and politicians that if they stumble out of the Euro the Greek financial system, to all intents and purposes, will be finished. Not getting the next disbursement from the IMF and the EU is the least of it.

I suspect the truth is less calculated. As we have seen, this is an environment ripe for accidents and unforeseen consequences. But it would be no surprise if the ECB were trying every trick in the book to get Greece to toe the line.

Why? Because if things continue on their current trajectory, and Greece leaves, the ECB is the only institution with even a fighting chance of seeing off a panic in countries like Portugal, and “saving” the euro. Mario Draghi doesn’t want to be the Euro’s “saviour” because that ought to be a job for governments. But nor does he want to be the one to pull the plug.

Πιστεύω...

Πιστεύω εις ένα Ευρώ,
Πατέρα, λαοκράτορα, ποιητήν δουνουτού και γης, δανειστών τε πάντων και φραγγάτων.
Και εις ένα Κύριον πρόεδρο της Ε.Κ.Τ., τον Υιόν του Ευρώ τον μονογενή,
τον εκ του Πατρός δανεισθέντα προ πάντων των εντόκων.
δάνειο εκ δανείου, ευρώ αληθινόν εξ ευρώ αληθινού, τοκισθέντα, ου χαρισθέντα,
... ομοούσιον τω ΔΝΤ, δι' ου τα πάντα οφείλετο.
Τον δι' ημάς τους χαχόλους και δια την ημετέραν σωτηρίαν κατελθόντα εκ των Βρυξελλών
και σαρκωθέντα εκ Πνεύματος Ηλιθίου και Μαργαρίτας του Ανδρέα και πρωθυπουργήσαντα.
Παρετιθέντα τε υπέρ ημών επί Καρόλου Παπούλια και παθόντα και ξεφτιλισθέντα.
Και ταξιδέψαντα στην Κόστα Ρίκα κατά τας γραφάς.
Και ανελθόντα εις τη σοσιαλισική διεθνή και καθεζόμενον εκ δεξιών του Βλακός.
Και πάλιν ερχόμενον μετά λόξης κρίναι ζώντας και νεκρούς, ου της μαλακίας ουκ έσται τέλος.
Και εις τον Παπαδήμα τον Άγιον, τον Κύριον, τον φοροοποιόν, τον εκ του Πατρός εκπορευόμενον,
το συν Πασόκ και Νουδού συγκυβερνούμενον και συνδοξαζόμενον, το λαλήσαν δια των εκδοτών.
Εις μίαν, αγίαν, καθολικήν και άποστολικήν Γερμανίαν.
NEOΟμολογώ μνημόνιο εις άφεσιν χρεών.
Προσδοκώ κούρεμα ιδιωτών.
Κι οφειλή του μέλλοντος αιώνος. Αμήν..

ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΣΟΚ! Κωσταλέξι στα γραφεία του ΠΑΣΟΚ!

Αντιγραφή από το BLOG ΑΜΑΝ ΤΟ ΜΑΤΙ ΜΟΥ. ΣΟΚ στο Πανελλήνιο προκαλεί η αποκάλυψη του AmanToMatiMou λίγες μόνο ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες! Ποιός θα το περίμενε οτι στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Ιπποκράτους, θα ξαναζωντάνευε το Κωσταλέξι. Ρεπόρτερ του AmanToMatiMou φέρνει στο φως την δραματική ιστορία του μικρού Γιωργάκη ο οποίος βρέθηκε φυλακισμένος στα υπόγεια των γραφείων του ΠΑΣΟΚ. Η συγκλονιστική φωτογραφία που δείχνει τον μικρό Γιωργάκη όπως βρέθηκε στα υπόγεια της Ιπποκράτους.

Όπως όλα δείχνουν, τον είχαν κλείσει εκεί οι σύντροφοί του μέχρι τις εκλογές για να μην κάνει κι άλλο κακό στο κόμμα Όπως όλα δείχνουν τον μικρό Γιωργάκη είχε κλείσει στο υπόγειο ο κυρ-Βαγγέλης και τα πρωτοπαλίκαρά του, γιατί όπως έλεγαν “οποιαδήποτε δημόσια εμφάνισή του πριν τις εκλογές μπορεί να διώξει όλους τους ψηφοφόρους μας, ακόμα και τους Πακιστανούς που μας έφερε η Φώφη”. Στενός συνεργάτης του κυρ Βάγγου, που μίλησε ανώνυμα στο Amantomatimou αποκάλυψε: “Δεν μπορούσαμε να τον αφήσουμε να περιφέρεται, ήταν κίνδυνος για όλους μας. Τί θα έλεγε ο κόσμος, η γειτονιά;” - Στη γειτονιά όμως η είδηση έπεσε σαν κεραυνός Έπεσαν από τον ουρανό (δεν είχε σύννεφα) οι γείτονες στο άκουσμα του δράματος που παιζόταν κυριολεκτικά κάτω από τα πόδια της. Δείτε τί δήλωσαν στους ρεπόρτερ του AmantoMatiMou:

Μαρία Τ. (γειτόνισσα): “Το ξέρω πολύ καλά το παιδί. Μάλιστα έπαιζε κρυφτό και κυνηγητό με τα δικά μου παιδιά. Τελευταία είχα απορήσει γιατί δεν το έβλεπα το παιδί συχνά. Ρώτησα ένα πρωί τον κυρ-Βάγγο, αλλά μου είπε οτι το έχουν στείλει στην Ελβετία, στην Αυστρία… δεν θυμάμαι, για κάτι σεμινάρια, διαλέξεις… Αυτά μου είπε. Που να το φανταστώ!”

Περικλής Κ. (ο περιπτεράς απέναντι): Παλιά το έβλεπα συχνά το παιδί. Χαμογελαστό και καλοκάγαθο. Πάντα του έδινα τσίχλες, γλυφιτζούρια και μπαλόνια. Τελευταία όμως είχε χαθεί από τη γειτονιά. Ακούστηκε οτι τον είχαν στείλει στην Αμερική για μεταπτυχιακά. Άλλο τίποτα δεν ξέρω…